สุดเท่เหรียญทองมวยโอลิมปิก

โอลิมปิก (Olypim) เป็นการแข่งขันกีฬาระดับโลก ที่ไม่เลือกผิวพรรณ ชั้นวรรณะ ศาสนา และลัทธิการปกครอง  การแข่งขันมีจุดมุ่งหมายให้นักกีฬาชาติต่าง ๆ ได้มาร่วมชุมนุมกัน ตัวนักกีฬาเปรียบเสมือนทูตสันถวไมตรีส่งมาเพื่อร่ว มเล่นสนุกสนาน อันนำมาซึ่งความสามัคคีและเพื่อสันติภาพของโลก การแพ้หรือชนะไม่ใช่สิ่งสำคัญ แต่ที่สำคัญที่สุดคือ การเข้าร่วมด้วยน้ำใจของนักกีฬา

ไดโนเสาร์สิรินธรเน่

  ไดโนเสาร์ เป็นสัตว์โลกดึกดำบรรพ์ที่สูญพันธุ์มาแล้ว 65 ล้านปี  จึงมีผู้นิยมเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า  “สัตว์โลกล้านปี” ในปี พ.ศ. 2519 คณะสำรวจแร่ยูเรเนียมของกรมทรัพยากรธรณี ได้ขุดพบซากกระดูก (Fossil)  ขนาดกว้างและยาวประมา ณ 1 ฟุต ที่บริเวณลำห้วยภูประตูตีหมา ต. ในเมือง  อ. ภูเวียง จ. ขอนแก่น 

เที่ยวขอนแก่นนครใหญ่

ขอนแก่น เป็นจังหวัดที่ตั้งอยู่ตอนกลางของภาคตะวันออ กเฉียงเหนือ ตั้งเป็นเมืองหลังกรุงเทพมหานคร คือ ราวปีพ.ศ. 2340 แต่มีสิ่งที่น่าสนใจในด้านประวัติศาสตร์และมนุษยวิทยา เคยเป็นดินแดนที่มีอารยธรรมสมัยก่อนประวัติศาสตร์ และคาบเกี่ยวสมัยประวัติศาสตร์ทำให้ขอนแก่ นเป็นเมืองที่มีมรดกทางวัฒนธรรมของชนชาติโบราณ  ดังปรากฏร่องรอยให้เห็นในปัจจุบัน เช่น สมัยก่อนประวัติศาสตร์

ร่วมใจผูกเสี่ยว

ประเพณีผูกเสี่ยว  เป็นประเพณีดั้งเดิมของชาวอีสานที่สืบทอดกันมาแต่บรรพบุรุษ  คำว่า “เสี่ยว” หมายถึงเพื่อนรัก เพื่อนสนิทที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุข ที่เกื้อกูลกันมาและเอื้ออาทรต่อกัน มีความ เห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกันเหมือนญาติสนิท บางทีเรียกว่า “เพื่อนตาย” ก็มี
                 คนอีสานนั้นจำเป็นจะต้องมีเพื่อนสนิทคือ ”เสี่ยว”ไว้ทุกคน เพราะกา รเดินทางไปมาหาสู่กันต้องนอนค้างตามหมู่บ้านต่างๆ หรือคราวมีเทศกาลบุญสำคัญเกิดขึ้นเช่น บุญบั้งไฟ บุญคุ้ม บุญเข้าพรรษา บุญกฐิน เป็นต้น เสี่ยวทั้งหลายก็จะได้ไปเยี่ยมยามถามข่าวกันและพักนอนด้วยกัน  เมื่อลูกผูกเสี่ยวกัน บิดามาร ดาก็กลายเป็นญาติสนิทกัน ซึ่งลูกๆจะเรียกพ่อ แม่ได้อย่างสนิทใจ ถ้าพ่อ แม่ผูกเสี่ยวกับใคร  ลูกก็จะเรียกพ่อเสี่ยว แม่เสี่ยวตามไปด้วย

ศูนย์รวมผ้าไหม

“ผ้าไหม”  เป็นผ้าที่ทอมาจากเส้นใยของตัวไหม  เป็นใยโปรตีนธรรมชาติชนิดที่เรียกว่าไฟโบรอิน(fibroin) ซึ่งประกอบด้วยกรดอะ มิโนเกาะเข้าด้วยกันเป็นโซ่โพลีเปปไทด์ (polypeptide chain)  จากหลักฐานทางประวัติศาสตร์และโบราณคดีพบเศษผ้าและเส้นใยของฝ้ายและไหมตาม กำไลสำริด สร้อยและเศษโลหะในแหล่งโบราณคดีก่อนประวัติศาสตร์ในประเทศไทย เช่น บ้านเชียง จังหวัดอุดรธานี แสดงให้เห็นว่ามนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์ในประเทศไทยมีการทอผ้า

เสียงแคนดอกคูณ

 

 “แคน”  เป็นเครื่องดนตรีพื้นเมืองของภาคอีสาน ทำด้วย  “ไม้กู่แคน”  ต้นตระกูลไม้ไผ่หรือที่เรียกว่า “ไม้ซาง”   นั่นเอง  วิธีการทำแคนจะนำไม้กู่แคนมาผูกเรียงต่อกับเต้าแคน หรือไม้ที่กลมป่องตรงกลาง ข้างในเจาะช่องเพื่อสอดกู่แคนเข้าไปและช่องลมเป่าเข้า เต้าแคนยังทำหน้าที่อีกอย่างหนึ่งคือเป็นที่จับของผู้เป่าแคนด้วย
แคนมีหลายประเภทตามจำนวนของกู่แคนที่นำมาทำแคน  ได้แก่  แคนหก  แคนเจ็ด  แคนแปด  แคนเก้า 

พระธาตุขามแก่น

พระธาตุขามแก่น ตั้งอยู่ที่วัดเจติยภูมิ บ้านขาม หมู่ที่ 1 ตำบลบ้านขาม อำเภอน้ำพอง จังหวัดขอนแก่น เป็นปูชนียสถานของจังหวัดขอนแก่น บ้านขามเคยเป็นเมืองมาตั้งแต่สมัยโบราณ เป็นเวลาประมาณ 2000 ปี ตั้งแต่ พ.ศ 500 ต่อมาเจ้าเมืองสุวรรณภูมิ ชื่อ เพี้ยเมืองแพน (ปัจจุบันคือ จังหวัดร้อยเอ็ด) ได้มาตั้งเมืองขามแก่นที่ บ้านขาม พุทธศตวรรษที่ 5 พระยาหลังเขียว หรือโมริย กษัตริย์เจ้าเมืองโมรีย์ (เมืองโมรีย์อยู่ในอาณาเขตของประเทศกัมพูชา) สร้างพระธาตุขามแก่น ตั้งอยู่ในวัดเจติยภูมิ ตำบลบ้านขาม ตำนานพระธาตุขามแก่น

ตำบลบ้านทุ่ม ที่ตั้งจังหวัดขอนแก่นเดิม

ตำบลบ้านทุ่ม เมื่อประมาณ พ.ศ.2434 (รศ.110) เดิมเคยเป็นที่ตั้งจังหวัดขอนแก่น แต่เนื่องจากตัวเมือง สภาพทางภูมิศาสตร์ ไม่อุดมสมบูรณ์ จึงได้อพยพมาอยู่ที่บ้านบึงบอน (เมืองเก่า) ได้มีกำนันคนแรกคือ นายทองปาน ศรีน้อย

พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหลวงประจักษ์ศิลปาคม

 พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหลวงประจักษ์ศิลปาคม  เป็นข้าหลวงใหญ่ประจำมณฑล ทรงดำริ เมืองขอนแก่น ที่ตั้งอยู่บ้านดอนบม ไม่สะดวกแก่ราชการ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระนครศรีบริรักษ์ ย้ายเมืองไปตั้งอยู่ที่บ้านทุ่ม (อำเภอเมืองขอนแก่น ในปัจจุบัน) ในปลายพุทธศักราช 2434 และเปลี่ยนนามตำแหน่งเจ้าเมือง เป็น ผู้ว่าราชการเมือง     

พ่อเมืองขอนแก่นคนแรก “ท้าวเพียเมืองแพน”

ท้าวเพียเมืองแพนหรือพระนครศรีบริรักษ์เป็นขุนนางเชื้อพระวงศ์กษัตริย์เวียง จันทร์ มีธิดาชื่อนางคำแว่นเป็นสนมเอกในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ในปี พ.ศ. 2332